Hoe Toon Aerts in een heroïsche Citadelcross bijna Van der Poel vloerde: "Ik had moeten winnen"
In dit artikel:
Zevenvoudig wereldkampioen Mathieu van der Poel keert vandaag terug in het veld en doet dat in de Citadelcross van Namen — dezelfde cross waarin hij vijf jaar geleden een van de meest gedenkwaardige duels uit het veldrijden afwerkte tegen de Belgisch kampioen Toon Aerts. Aerts blikt terug op die wedstrijd van 2019, waarin zware weersomstandigheden, racepech en pure wilskracht een episch gevecht opleverden.
Al vroeg in de wedstrijd nam Van der Poel in zijn regenboogtrui de leiding op de schuine kant, met favorieten als Eli Iserbyt, Michael Vanthourenhout, Quinten Hermans en Tom Pidcock in zijn zog. Aerts voelde zich echter sterk: enkele weken eerder had hij Van der Poel al verslagen op de Hotond in Ronse, en hij vond het parcours van Namen hem op het lijf geschreven. De cross valt na trainingsstages in Spanje, waardoor veel renners op hun duurvermogen rijden in plaats van explosieve versnellingen — precies wat Aerts goed ligt.
De Citadel veranderde door aanhoudende regen in een modderbaan bij circa 5 graden; koude en modder speelden een grote rol. Van der Poel kreeg in de strijd te maken met pech, waaronder lekke banden, maar vocht telkens terug. Aerts profiteerde meerdere keren van die momenten en zelfs toen Van der Poel tijdelijk vaststond op een kasseistrook en Aerts leek weg te rijden, hield de spanning aan. Uiteindelijk waren het de uitputting en de weersomstandigheden die het beslissende verschil maakten: beiden zaten letterlijk te beven van de kou, en Aerts maakte in een afdaling een foute keuze van spoor en ging hard onderuit. Dat zette een definitief punt achter zijn kansen en maakte Van der Poel de winnaar van wat velen als een heroïsche zege zien.
Aerts vertelt dat de extreme kou hem controle kostte; hij raakte ook fysiek beschadigd tijdens de cross — hij beschrijft een keer dat zijn zadel hem tot tegen zijn staartbeen duwde, met langdurige pijn als gevolg — en later bleek dat hij gebroken ribben had opgelopen. Ook andere kopmannen leden: Iserbyt werd onder de nadarhekken weggebracht, Pidcock viel op dezelfde plek als Aerts en verloor uiteindelijk een podiumplaats aan Corne van Kessel nadat zijn zadel brak.
Voor Aerts bleef de wedstrijd lang nazinderen: hoewel hij de zege misschien verdiende door de pech van Van der Poel, beseft hij dat zijn eigen fouten en de extreme omstandigheden het resultaat bepaalden. Voor fans en collega-renners blijft die Citadelcross een schoolvoorbeeld van hoe barre omstandigheden en karakterstrijd samen een klassieke veldrit kunnen opleveren.